Αν δεν είναι πολυτέλεια -που δεν είναι, πιστέψτε με, εν προκειμένω- σίγουρα είναι αποκοτιά, απ' αυτές που τόσο ανάγκη έχει ο χειμαζόμενος απ' τα μνημόνια Ελληνισμός, μπας και σταθεί όρθιος απέναντι στο σαρωτικό ξεροβόρι τους.
«Εκείνο που ξεχωρίζει πρωτίστως εμάς τους Ελληνες της Αλβανίας απ' τους Αλβανούς είναι η γλώσσα μας. Η θεία ελληνική γλώσσα», λέει ο συγγραφέας Θωμάς Στεργιόπουλος
Κάπως έτσι σκέφτηκε, προφανώς, και η μικρή παρέα των Βορειοηπειρωτών δημιουργών, που, μες στη σκληρή βιοπάλη τόλμησε να φτιάξει, με το υστέρημά της, αλλά και το περίσσευμα ψυχής της, «ένα κοινό πνευματικό σπίτι» για όλους τους εξ Αλβανίας ομογενείς δημιουργούς.
Ο λόγος για το Περιοδικό Λόγου και Τέχνης των Ελλήνων στην Αλβανία, όπως αναγράφεται στο καλαίσθητο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του, το οποίο κυκλοφόρησε αυτό το καλοκαίρι από τις εκδόσεις «Ελίκρανον» με τίτλο τον εμβληματικό στίχο του Ελύτη «Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική» που ξαφνιάζει ευχάριστα και εξάπτει τη φαντασία. Ενα περιοδικό ποικίλης ύλης, με έναν συζευκτικό αστερισμό ονομάτων ομογενών και Ελλαδιτών, αλλά και Βαλκάνιων δημιουργών σε μια αξιοζήλευτη αρμονική συνύπαρξη, χωρίς ίχνος πατριδοκαπηλίας και εθνικισμού, όπως ο ελληνικός πολιτισμός ξέρει να δημιουργεί.
διάβασε περισσότερα
.jpg)
