Αν κρατηθήκαμε οι Ελληνοκύπριοι ως Έλληνες τόσους αιώνες,
ζώντας κάτω από ξένο ζυγό, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, το
οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό, εκτός από τη θρησκεία, και στη γλώσσα μας
Στο Σχέδιο Ανάν, για τη λύση το κυπριακού προβλήματος, προβλεπόταν η
αγγλική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα για το ομόσπονδο κράτος που θα
εδημιουργείτο. Το καθένα συνιστών κρατίδιο θα είχε τη δική του επίσημη
γλώσσα, Ελληνική για το ελληνοκυπριακό κρατίδιο και Τουρκική για το
τουρκοκυπριακό, αλλά στο ομόσπονδο κράτος όλοι θα μιλούσαν αγγλικά: Η
Κυβέρνηση, η Βουλή, η Δημόσια Υπηρεσία, τα Δικαστήρια, οι δημόσιοι
οργανισμοί... Δηλαδή, όπως έλεγαν σε μια παλιά ελληνική ταινία, «οι
Γερμανοί ξανάρχονται», στη δική μας περίπτωση θα λέγαμε «οι Άγγλοι
ξανάρχονται»!
Μοιάζει λίγο με εφιαλτικό σενάριο. Στην ίδια τη χώρα μας θ’
αναγκαζόμασταν να μιλούμε σε μια ξένη γλώσσα ενώπιον των Αρχών. Κι όμως,
τότε που διεξάγονταν οι συνομιλίες, απ’ ό,τι θυμούμαι, κανείς δεν
εξανέστη γι’ αυτό το θέμα. Για άλλα απαράδεκτα θέματα υπήρξαν
αντιδράσεις στον Τύπο και συζητήσεις από τηλεοράσεως. Για τη γλώσσα,
όμως, τίποτε.
Τώρα, γιατί εμείς, οπωσδήποτε, θα ΄πρεπε να έχουμε επίσημη κοινή
γλώσσα και, μάλιστα, ξένη γλώσσα, ενώ σε άλλα πολύγλωσσα ομοσπονδιακά
κράτη, όπως την Ελβετία και τον Καναδά, δεν υπάρχει επίσημη κοινή
γλώσσα; Στην Ελβετία υπάρχουν τρεις επίσημες γλώσσες και στον Καναδά
δύο. Δεν θα μπορούσαμε κι εμείς να επιβιώσουμε με δύο επίσημες γλώσσες,
μια για το κάθε κρατίδιο και τις δύο στο ομόσπονδο, αν τελικά
καταλήξουμε σε ομόσπονδο κράτος; Ήδη το ισχύον Κυπριακό Σύνταγμα
προβλέπει για δύο επίσημες γλώσσες.
Γιατί χρειάζεται ν’ αλλάξει αυτή η πρόνοια; Άλλο το θέμα αν στην
καθημερινή πραγματικότητα, για λόγους καθαρά πρακτικούς, αναγκαστούμε να
χρησιμοποιούμε ανεπίσημα μια ξένη γλώσσα, μάλλον την Αγγλική, ως κοινή
γλώσσα (lingua franca). Η τυχόν αποδοχή της Αγγλικής, ως επίσημης κοινής
γλώσσας, πολύ φοβούμαι ότι θα οδηγήσει σταδιακά σε αχρηστία τη μητρική
γλώσσα, τόσο των Ελληνοκυπρίων, όσο και των Τουρκοκυπρίων. Σ’ ό,τι αφορά
τους Τουρκοκυπρίους, ας νοιαστούν οι ίδιοι για τη γλώσσα τους. Όμως
εμείς, τι κάναμε και τι προτιθέμεθα να κάνουμε για τη δική μας γλώσσα;
Αν κρατηθήκαμε οι Ελληνοκύπριοι τόσους αιώνες στην Κύπρο, ζώντας
κάτω από ξένο ζυγό, φράγκικο, ενετικό, τουρκικό, αγγλικό και, παλαιότερα
κάτω από βάρβαρο ζυγό, αν κρατηθήκαμε ως Έλληνες κάτω από τις πιο
αντίξοες συνθήκες, το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό, εκτός από τη θρησκεία,
και στη γλώσσα μας, που αποτελεί μέρος της ταυτότητάς μας και που πρέπει
να τη διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού.
Καλείται ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της Κύπρου σε
εγρήγορση, για αποτροπή του ενδεχομένου αποδοχής μιας ξένης γλώσσας, ως
επίσημης γλώσσας του νέου κυπριακού κράτους, ομόσπονδου ή ενιαίου, το
οποίο πιθανόν να προκύψει από τις επερχόμενες συνομιλίες για τη λύση του
κυπριακού προβλήματος.
ΚΛΑΙΛΙΑ ΤΟΜΠΟΛΗ-ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ
Δικηγόρος - τ. Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
πηγή
Σου άρεσε η ανάρτηση; Κάνε
like στο facebook.
