Ο βασιλεὺς (Αρχαία Ελληνικά)

Ο βασιλεύς προέρχεται από το πρωτοελληνικό *gʷatiléus.

Στα μυκηναϊκά ελληνικά στις πινακίδες της γραμμικής Β γράφεται qasireu δηλαδή gʷasileus.

Στο κυπριακό συλλαβάριο γράφεται pa-si-le-wo-se.

Τριτόκλιτο.

Ενικός

Ονομαστική ὁ βασιλεὺς ἰσχυρός ἐστιν.

Γενική ὁ τοῦ βασιλέως οἶκος μέγας ἐστίν.

Δοτική ἡ βασίλεια τῷ βασιλεῖ υἱὸν παρέχει. 

Αιτιατική ἡ βασίλεια τὸν βασιλέα φιλεῖ. 

Κλητική ὦ βασιλεῦ, μὴ δεινὸν ἴσθι.

Εναλλακτικοί τύποι.

Γενική ομηρική βᾰσῐλῆος

Γενική αρκαδοκυπριακή βᾰσῐλῆϝος

Πληθυντικός

Ονομαστική οἱ βασιλῆς/βασιλεῖς βασιλεύουσιν. 

Γενική ὁ τῶν βασιλέων βίος χαλεπός ἐστίν. 

Δοτική οἱ δοῦλοι τοῖς βασιλεῦσι πείθονται. 

Αιτιατική ὁ δῆμος τοὺς βασιλέας φοβεῖται. 

Κλητική ὦ βασιλῆς, φιλεῖτε τὸν δῆμον.

Το ίδιο κλίνονται και τα ὁ ἱερεύς και 

ὁ ἱππεύς , ο Ὀδυσσεύς