Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το νερό,ύδωρ.Η λέξη νερό δεν απαντάται σε κανένα ελληνικό κείμενο μέχρι και το 17ο αιώνα.Από που προέρχεται λοιπόν η λέξη νερό;Μήπως ήταν λέξη της καθομιλουμένης,λαικής ελληνικής γι'αυτό και δεν υπάρχει σε κανένα κείμενο ή μήπως πρόκειται για λέξη άγνωστης ετυμολογίας,δανεισμένη από κάποια ξένη γλώσσα;
"Νηρόν ύδωρ μη ειπής,αλλά πρόσφατον,ακραιφνές'',συμβούλευε ο Φρύνιχος ο Βιθύνιος ( 2 μ.Χ.) στο έργο του Φρυνίχου εκλογή.Η λέξη 'νηρόν´ εδώ είναι επιθετικός προσδιορισμός της λέξης ύδωρ και σημαίνει φρέσκο.Και αν λάβουμε υπ'όψιν ότι η αρχαία προφορά του 'η' ήταν σαν μακρό 'ε' τότε δικαιολογείται και ο τύπος νερό.Μάλιστα τα ποντιακά έχουν διατηρήσει αυτή την προφορά: πεγάδι αντί πηγάδι.
Επίσης στον Όμηρο και τον Ισίοδο ο Νηρέας είναι ο θεός της θάλασσας και οι κόρες του είναι οι Νηριήδες και οι Ναϊάδες,όλες λέξεις με ρίζα το ναιάω,κολυμπώ,(σανσκριτικά snau).
Δηλαδή ελληνική η λέξη νερό και μάλιστα πανάρχαια που ξεκίνησε ως επίθετο το οποίο ουσιαστικοποιήθηκε.
0 Comments:
Post a Comment